از دست دادن مو، با مشاهده تعداد زیادی مو در برس و یا شانه شروع می شود. بعدا، می تواند پیشرفت کند و به طاسی سر نیز بیانجامد.
طاسی در نتیجه از دست دادن مقدار زیادی مو از پوست سر به وجود می آید و می تواند ارثی باشد. همچنین می تواند ناشی از داروی خاص و یا شرایط پزشکی خاصی باشد.
مو دارای دو مرحله رشد و استراحت می باشد. مدت این مراحل در هر فردی متفاوت می باشد. اما به طور معمول، دوره رشد موها که به نام “آناژن” خوانده می شود، ۲ تا ۳ سال به طول می انجامد. در طی این مرحله، مو کمتر از یک سانتی متر در ماه رشد می کند.
دوره استراحت به نام “تلوژن” خوانده می شود. این دوره ۳ تا ۴ ماه طول می کشد. در پایان دوره استراحت، مو می ریزد و یک موی جدید در همان محل شروع به رویش می کند.
هنگامی که مو می ریزد، مرحله رشد (آناژن) شروع می شود.
اگر تعداد موهای ریخته شده بیشتر از تعداد موهای رویش کرده باشد، ریزش مو ممکن است منجر به طاسی سر شود.
واژه پزشکی کم پشتی یا ریزش موها به نام آلوپسیا خوانده می شود.
انواع ریزش موهای سر
ریزش موی دائمی
– کچلی شکل مردانه (آلوپسیا آندروژنیک) : برای مردان، طاسی زود شروع می شود، حتی زمانی که نوجوان و یا اوایل ۲۰ سالگی هستند. به طور معمول، ریزش مو در شقیقه ها و بالای سر، نشان‌دهنده این نوع کچلی می باشد. نتیجه نهایی شامل طاسی کل و یا جزئی می باشد.
– کچلی شکل زنانه ( آلوپسیا آندروژنیک) : زنان مبتلا به ریزش موی دائمی دارای موهای نازک در جلو، کناره ها و بالای سر می باشد. زنان معمولا موهای جلویی خود را حفظ می کنند و به ندرت ممکن است زنی طاس شود.
– آلوپسیای زخمی ( Cicatricial) : وقتی عفونت موجب زخمی شدن فولیکول های مو شود، ریزش موی دائمی رخ می دهد. در برخی مواقع، ریزش موی ناحیه ای باعث خارش و درد می شود.
ریزش موی موقتی
– آلوپسیای آره‌آتا ( Alopecia Areata) : ریزش مو معمولا کوچک، تکه های گرد و صاف می باشد. معمولا، این بیماری بیشتر از چند تکه خالی از مو را شامل می شود، اما می تواند باعث ریزش مو در هر ناحیه ای باشد از جمله: ابرو، مژه و ریش. در موارد نادر، این بیماری پیشرفت می کند و کل بدن را درگیر می کند.
– جریان تلوژن : این نوع ریزش مو به طور ناگهانی و بعد از یک بیماری و یا استرس رخ می دهد. هنگامی که موها را شانه می زنید و یا می شویید و یا دست به موهایتان می زنید، موهای زیادی در دستانتان پیدا می شود. این نوع، باعث نازک شدن مو می شود و تکه های طاسی در سرتان بوجود می آید.
– کشش آلوپسیا : این نوع طاسی تکه ای هنگامی رخ می دهد که شما موهای خود را در معرض کشش قرار دهید، مانند: دم اسبی کردن موها و یا فر کردن موها. ریزش مو بین ردیف ها و یا محل هایی که موها محکم کشیده می شود، روی می دهد.
– طاسی (آلوپسیای آندروژنیک) : در مردان و زنان طاس، دوره رشد مو کوتاه‌تر و موها نازک‌تر می شوند. ارث در این نوع، نقش اصلی را بازی می کند.
– آلوپسیای زخمی : این نوع ریزش موی دائمی، هنگامی که عفونت باعث تخریب و زخم شدن فولیکول های مو شود، رخ می دهد و جلوی رشد موی جدید نیز گرفته می شود. این شرایط در برخی بیماری های پوستی دیده شده است، از قبیل: لوپوس اریتماتوز یا لیکن پلان. هنوز مشخص نیست که چه موادی موجب شروع و یا علل این التهاب می باشند.
دلایل ریزش مو
– آلوپسیای آره‌آتا : این جزو بیماری های خودایمنی می باشد، اما هنوز علت آن مشخص نشده است.
تعداد کمی از مبتلایان، از بیماری های خودایمنی از قبیل بیماری تیروئید رنج می برند.
برخی از دانشمندان بر این باورند که برخی افراد از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به آلوپسیا آرتا می باشند.
– جریان تلوژن : این نوع ریزش مو درنتیجه تغییرات در مراحل رشد و استراحت موها رخ می دهد.
ممکن است، شوک یا استرس روحی یا جسمی باعث شود ریشه موها وارد مرحله استراحت شوند؛ استرس های روحی (مانند مرگ یکی از عزیزان) و استرس های جسمی (مانند تب بالا، کاهش وزن ناگهانی، رژیم لاغری افراطی، جراحی و یا اختلالات متابولیک). بعد از درمان این استرس ها، موها دوباره رشد می کنند.
در طی ۱ تا ۲ ماه، فولیکول های مو دوباره فعال می شوند و موهای جدید شروع به رویش می کنند.
دلایل ریزش مو
– کشش آلوپسیا : اگر قبل از ظهور زخم در سر و تخریب ریشه مو، کشش متوقف شود، دوباره موها رویش می کنند.
دیگر دلایل ریزش مو
– کمبود تغذیه ای : کمبود پروتئین و آهن در رژیم و یا سوءتغذیه باعث ریزش مو می شود.
– داروها : در برخی افراد داروهای نقرس، آرتریت، افسردگی، مشکلات قلبی و فشار خون بالا؛ موجب ریزش مو می شوند. داروهای ضد بارداری نیز موجب ریزش مو می شود.
– بیماری : دیابت و لوپوس باعث ریزش مو می شوند.
– درمان های پزشکی : شیمی درمانی و رادیوتراپی باعث ریزش مو می شوند. بعد از اتمام درمان، رشد موها آغاز می شود.
– تغییرات هورمونی : این تغییرات ناشی از بارداری، وضع حمل، مصرف قرص های ضد بارداری، یائسگی و پرکاری و یا کم کاری غده تیروئید می باشد. ریزش مو ممکن است سه ماه بعد از تغییرات هورمونی رخ دهد و سه ماه بعد، موهای جدید شروع به رویش کنند.
– مواد شیمیایی برای رنگ کردن، سفید کردن، صاف و یا فر دار کردن مو باعث آسیب موها می شود.
– برس زدن بیش از حد نیز باعث ریزش مو می شود.
– عفونت پوست سر : عفونت قارچی به مو و پوست سر آسیب می رساند و منجر به ریزش مو می شود.
وقتی عفونت درمان شود، موها رویش خود را آغاز می کنند. عفونت قارچی با داروهای ضد قارچ خوراکی و یا موضعی درمان می شوند.
– کندن بی اختیار موها (تریکوتیلومانیا): یک نوع بیماری روانی است که مبتلایان، موهای خود را می کشند. این موها می تواند شامل: موی سر، ابرو و یا دیگر موها در مناطق مختلف بدن باشد. هیچ دلیل واضحی برای این بیماری هنوز پیدا نشده است.
دلایل ریزش مو
دلایل ریزش مو
تشخیص
– سابقه دارویی و سابقه خانوادگی در تشخیص مهم است.
– میزان ریزش مو و ظاهر مو را در تشخیص باید در نظر گرفت.
– پزشک، موها را می کشد تا ببیند موها چگونه از پوست سر بیرون می آیند.
– برای وجود و یا عدم وجود عفونت، از پوست یا مو نمونه برداری می شود.
– بیوپسی. در مورد آلوپسیا آره‌آتا و یا آلوپسیای زخمی، بیوپسی انجام می شود. برای این کار پزشک، بخش کوچکی از لایه های عمیق پوست را برمی دارد.
– آزمایش برای تشخیص بیماری هایی که موجب ریزش مو می شوند، از قبیل: دیابت و بیماری تیروئید.
دلایل ریزش مو
درمان
– مصرف داروهایی نظیر: کورتیکواستروئید، مینوکسی دیل و آنترالین تحت نظر پزشک.
– پیوند مو
– کاهش پوست سر. در مناطقی که طاسی رخ داده، آن مناطق را جراحی کرده و برمی دارند. خطرات جراحی برای درمان ریزش مو عبارتند از: عفونت و زخمی شدن پوست سر.
جلوگیری از ریزش مو
رژیم غذایی متعادل داشته باشید.
اجازه دهید تا موهای خیس، در هوای آزاد خشک شوند.
از مدل های مو و یا دم اسبی کردن موها بپرهیزید.
از چرخاندن، مالیدن و یا کشیدن موها نیز بپرهیزید.
دلایل ریزش مو