چه کسانی حتما باید بر علیه هپاتیت B واکسینه شوند
علائم هپاتیت B تقریبا با هپاتیت A مشترک است ولی اگر درمان نشود، احتمال ایجاد عارضه کبدی در درازمدت بیشتر است. هپاتیت B بیشتر از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود. پس از وارد شدن ویروس هپاتیت B به بدن ۶ هفته تا شش ماه طول می‌کشد تا علائم بیماری ظاهر شوند، به این مدت زمان دوره نهفته بیماری گفته می‌شود.
در افراد مبتلا بیشترین غلظت ویروس در داخل خون است، ولی تمام انواع مایعات در بدن مثل بزاق، مایع منی، ترشحات واژن و ترشحات زخم می‌توانند مقادیر قابل‌ملاحظه‌ای از ویروس هپاتیت B را داشته باشند. ویروس هپاتیت B بیشتر از ویروس هپاتیت C و ایدز در محیط باقی می‌ماند.
چه کسانی حتما باید بر علیه هپاتیت B واکسینه شوند
راههای انتقال ویروس هپاتیت B
هر نوع رابطه جنسی، مواجهه با خون و مایعات آلوده، استفاده از سوزن‌های آلوده در حین خالکوبی، استفاده از سرنگ‌های آلوده و استفاده از وسایل مشترک که ممکن است حاوی خون یا مایعات بدن باشند مثل مسواک، ریش تراش، ناخن‌گیر، تیغ و…. می‌تواند انتقال‌دهنده ویروس هپاتیت B باشد.
در صورت ابتلا به هپاتیت B این بیماری می‌تواند به شریک جنسی منتقل شود، منجر به بیماری مزمن کبدی، سیروز، سرطان کبد و مرگ شود.
در صورت آلوده بودن مادر امکان انتقال ویروس به جنین وجود دارد و نوزاد مبتلا ممکن است برای همیشه مبتلا باقی بماند. این بیماری هم در مرحله حاد و هم در مرحله مزمن قابل انتقال به دیگران است و حدود یک درصد بیماران در مرحله حاد فوت می‌کنند.
تبدیل شدن به عفونت مزمن رابطه مستقیم با سن ابتلا به این بیماری دارد. حدود ۹۰ درصد شیرخواران و ۳۰ درصد کودکان زیر ۵ سال که مبتلا به هپاتیت B می‌شوند، مبتلا به بیماری مزمن خواهند شد بنابراین خانم‌های باردار باید حداکثر مراقبت را داشته باشند تا در حین بارداری مبتلا به هپاتیت B نشوند. در افراد بالغ فقط ۶-۲ درصد مبتلایان به هپاتیت B دچار شکل مزمن بیماری می‌شوند.
در صورت آلوده بودن مادر به هپاتیت b امکان انتقال ویروس به جنین وجود دارد
چه کسانی حتما باید بر علیه هپاتیت B واکسینه شوند
راههای پیشگیری از ابتلا به بیماری هپاتیت B
واکسیناسیون همه شیرخواران، نوجوانان و افراد بالغ فعال از نظر جنسی، اجتناب از اقدامات غیر ضروری مثل خالکوبی و تاتو، عدم استفاده از هر نوع سوزنی به صورت مشترک، اجتناب از هر نوع رابطه جنسی خارج از ازدواج، اجتناب از تمامی مایعات بدن فرد آلوده مثل بزاق دهان، مایع منی، ترشحات واژن و ترشحات زخم‌ها، استفاده صحیح و منظم از کاندوم از جنس لاتکس در هر نوع رابطه جنسی که خطر ابتلا به هپاتیت B را کم می‌کند و همچنین عدم به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی از راهکارهای پیشگیری از ابتلا به این بیماری است. هر چقدر تعداد شرکای جنسی بیشتر باشد خطر ابتلا به بیماری‌های آمیزشی مثل هپاتیت B بیشتر می‌شود.
چه کسانی حتما باید بر علیه هپاتیت B واکسینه شوند:
* بیماران دیالیزی
* افرادی که به صورت منظم فرآورده خونی دریافت می‌کنند مثل بیماران هموفیلی و تالاسمی ماژور
* پرسنل مراکز بهداشتی و درمانی
* کسانی از قبل دارای یک بیماری کبدی هستند مثل هپاتیت C
* کسانی که در مراکزی کار می‌کنند که در آنها از افراد معلول و ناتوان نگهداری می‌شود
* زندانیان، معتادان تزریقی
* مردان هموسکسوال
* در صورت مسافرت به مناطق پر خطر دنیا
* داشتن شریک جنسی آلوده به ویروس هپاتیت B
* زندگی در مکانی که فرد مبتلا به هپاتیت B وجود دارد